Rys historyczny naszego przedszkola
I. Początki
Geneza Przedszkola Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa sięga 1980 roku. Powstająca instytucja była odpowiedzią Zgromadzenia na potrzeby środowiska lokalnego, a ściślej - prośby rodziców, którzy pragnąc iść do pracy chcieli, zapewnić swoim dzieciom odpowiednią opiekę. Pierwszą kierowniczką i wychowawczynią była s. Czesława Lorek. To ona podjęła się pionierskich trudów organizacji projektu "Pomocy sąsiedzkiej", gdyż pod taką nazwą nasze Przedszkole rozpoczynało swoją działalność. Dwa lata później kontynuacja dzieła została powierzona siostrze Marii Głowackiej.
Początkowo liczba podopiecznych była niewielka, stanowiło ją 12 dzieci. W tym pierwszym okresie istnienia Przedszkola działalność wychowawcza skoncentrowana była głównie na zorganizowaniu opieki nad dziećmi i zapewnieniu im różnorodnej aktywności. Dopiero po pewnym czasie, kiedy zobaczono, że potrzeby środowiska są większe, zaczęto do celów wychowawczych dostosowywać pomieszczenia klasztorne. Utworzono salę zabaw, jadalnię, sypialnię oraz wyposażono Przedszkole w zabawki i gry dydaktyczne. Również dzieci, aby mieć swój wkład w tworzenie Przedszkola, przynosiły swoje zabawki, które później pozostawiały dla innych. Był to jeden z czynników wychowawczych uczący dzieci dzielenia się z innymi oraz szanowania własnych rzeczy. Z pomocą rodziców zorganizowano również plac zabaw, który okazał się atrakcją dającą wiele radości.
II. Trudności
Początki rozwoju Przedszkola nie były łatwe. Zwłaszcza, że Zgromadzenie w tym czasie nie miało osób przygotowanych do tego rodzaju pracy. Dlatego najczęściej opiekę nad dziećmi, oprócz głównej wychowawczyni, sprawowały kandydatki, które w tym domu odbywały swój pierwszy etap życia zakonnego. Sytuacja taka miała swoje plusy i minusy. Z jednej strony nie było to najlepsze rozwiązanie, ze względu na dużą rotację personalną. Z drugiej zaś, pozytywnym był fakt, że dzieci nie przywiązywały się tylko do jednej wychowawczyni, ale spontanicznie nawiązywały relacje ze wszystkimi siostrami. W 1983 roku prowadzenie Przedszkola powierzone zostało s. Izabeli Kłusek. Funkcję tę sprawowała do 1989 roku. W swoich wspomnieniach o początkach pracy napisała:
"Z poczuciem pustki i nieprzygotowana pedagogicznie poszłam do grupy dzieci. Robiłam to, co umiałam, co uważałam za stosowne. Pracowałam z całym zaangażowaniem i czułam, że każdego dnia coraz bardziej kocham te dzieci. Wykorzystywałam różne okazje, by zobaczyć prace wychowawczą w innych przedszkolach. Korzystałam z różnych kursów pedagogiczno-psychologicznych, aby móc sprostać powierzonym zadaniom. Po pewnym czasie zobaczyłam, że to dzieci uczą mnie, że w tej pracy potrzebna jest stanowczość i łagodność, o której mówiła św. Magdalena Zofia Barat. To od dzieci nauczyłam się, że jeśli coś obiecuję, to musze dotrzymać słowa. Dzieci były grzeczne i wiele można było z nimi i dla nich zrobić. Łatwo nawiązywały kontakt z siostrami. Każdego dnia czułam, że dzieci powierzone nam na 9 godzin są naszymi dziećmi".
Powiększająca się wciąż liczba dzieci w Przedszkolu była świadectwem, że praca sióstr odpowiadała na potrzeby rodziców. W 1984 roku w Przedszkolu były już dwie grupy liczące łącznie 43 dzieci, a zajęcia zróżnicowano i dostosowano do wieku dzieci.
III. Specyfika wychowania
Pierwsze 10 lat było chyba najważniejszym okresem w rozwoju Przedszkola. Był to bowiem czas, w którym od podstaw tworzył się pewien model wychowywania i funkcjonowania stopniowo powiększającej się placówki. Główną troską sióstr było stworzenie dzieciom jak najlepszych warunków dla ich rozwoju emocjonalnego, psychicznego, intelektualnego, fizycznego, społecznego, religijnego. Niejednokrotnie pogrążone w modlitwie pytały one siebie i Bożego Serca, jak postępować z grupą dzieci, z których każde jest inne, posiada inną wrażliwość, inne tempo przyswajania nowych informacji, różnorodne nawyki i przyzwyczajenia wyniesione z domu. Jednak od samego początku było dla sióstr jasne, że dziecko, aby mogło się prawidłowo rozwijać, potrzebuje atmosfery ciepła, bezpieczeństwa, miłości i akceptacji. Dlatego już w pierwszych planach pracy z lat 80-tych pojawiło się pragnienie, aby taką atmosferę stworzyć, by w Przedszkolu było domowo i rodzinnie. Najważniejszą rolę w tym względzie odgrywało indywidualne traktowanie dzieci, podchodzenie do każdego z nich w sposób dla niego najwłaściwszy, uwzględniający cechy charakteru, aktualne potrzeby, problemy, a nawet nastrój. Konieczne okazało się tworzenie przestrzeni, w której mogłoby czuć się sobą, wśród osób, które darzyło zaufaniem, ze strony których mogło liczyć na czułość, serdeczność, pomoc i opiekę. Tę ogólną codzienną troskę wspierały takie inicjatywy, jak na przykład wprowadzenie zwyczaju obchodzenia imienin i urodzin w Przedszkolu. Dawało to dzieciom poczucie, że są ważne i zauważane. Uwagą objęto atmosferę w sali podczas zajęć i zabaw, tworzenie się relacji między nimi samymi, a zwłaszcza rozwiązywanie sytuacji konfliktowych. Bardzo ważnym elementem wychowania było pobudzanie i rozwijanie wrażliwości dziecka na drugiego człowieka, stopniowe ukazywanie mu praw i potrzeb kolegi i koleżanki z grupy. Nacisk kładziono na zgodną zabawę, dzielenie się zabawkami, uprzejme odnoszenie się do siebie i wzajemny szacunek. Dzieci zapoznawały się również z podstawowymi formami powitania i pożegnania, uczyły się, jak zwracać się do starszych i jak zachowywać się przy stole. Dbano o to, by zostawiały po sobie porządek, by szanowały zabawki, którymi się bawią oraz inne rzeczy, których używają. W ten sposób kształtowało się poczucie odpowiedzialności, za powierzane im przedmioty oraz za estetykę sal, w których przebywały.
IV. Wprowadzanie w spotkanie z Bogiem
Zasadniczą sprawą dla sióstr było, aby dzieci, już od pierwszych miesięcy w przedszkolu, mogły poznawać i na swój dziecięcy sposób nawiązywać relację z Panem Bogiem. Wśród licznych praktykowanych form wychowania religijnego należy wymienić regularnie prowadzoną katechezę, okresowe msze św. z udziałem rodziców, nawiedzanie kaplicy z podkreśleniem obecności Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, wprowadzanie dzieci w przeżywanie kolejnych okresów liturgicznych oraz modlitwę, tę spontaniczną, a także regularną przed jedzeniem, czy przed snem. Siostry troszczyły się również o to, by dzieci uczyły się cenić wartości takie, jak prawdomówność, uczciwość, szczerość, odwaga w przyznaniu się do winy, czy w przeproszeniu towarzysza zabawy. Podsumowując, nadany w tamtym okresie pewien rys wychowawczy stworzył fundament, na którym dzisiaj w dużej mierze opiera się nasza praca wychowawcza. W wychowywaniu chodzi bowiem o to, by "pomagać odnaleźć i wydobyć z istoty ludzkiej to, co jest w niej zawarte, a co bez wysiłku intelektualnego nie mogłoby się zaktualizować".
V. Dynamiczny rozwój
Lata 90-te przyniosły zmiany. W 1995 roku Przedszkole zostało wpisane w rejestr Przedszkoli Niepublicznych. Dokonało się to dzięki staraniom s. Stanisławy Malinowskiej, ówczesnej dyrektorki. Również w tym czasie podjęto decyzję o wprowadzeniu tzw. klas "0" - co jest kontynuowane do dnia dzisiejszego. Koniec lat 90-tych zarysował się rozkwitem Przedszkola. Zwiększyła się liczba wychowanków. Utworzono początkowo trzy, a potem cztery grupy wiekowe, zatrudniono wykwalifikowaną kadrę pedagogiczną, zaadaptowano i przystosowano nowe pomieszczenia służące wszechstronnemu rozwojowi dzieci. Reforma oświatowa z 2000 roku postawiła nowe wymagania przed wszystkimi placówkami, również niepublicznymi. Na bazie doświadczeń gromadzonych przez lata nasze Przedszkole określiło się, jako Przedszkole Artystyczne.