Dziecko w wieku przedszkolnym doskonali ruchy i mowę, rozwija autonomie i samodzielność. Najczęściej jest bardzo ciekawe świata, zadaje miliony pytań i im więcej uzyskuje odpowiedzi, tym szybciej przyrasta jego wiedza. Zaczyna także interesować się rówieśnikami i uczyć się zasad życia społecznego. Zdobywa umiejętności, które są konieczne do podjęcia nauki w szkole: rysowanie, liczenie, czynności samoobsługowe. Liczne, różnorodne doświadczenia intelektualne i społeczne sprzyjają rozwojowi psychologicznemu, dlatego korzystanie dla kilkulatka jest uczęszczanie do przedszkola - a oprócz tego regularne zabawy edukacyjne w domu. Dość częstym problemem, z jakim mają w tym wieku do czynienia rodzice, jest niezgoda dziecka na chodzenie do przedszkola. Pojawiają się także wątpliwości, czy rozwój mowy przebiega prawidłowo. W tym wieku obserwuje się wśród dzieci duże zróżnicowanie pod względem wymowy np. jedne czterolatki mówią jak dorośli, a inne "po dziecinnemu".

Najczęściej pojawiającymi się problemami dzieci w wieku przedszkolnym są gdy dziecko:

• nie mówi pełnymi zdaniami, mówi niewyraźnie, mocno zniekształca wyrazy, nie wymawia prawidłowo głosek s,z,c,dz (w wieku 4 lat) sz, ż, cz, dż, r ( w wieku 5 lat). Okres od 3 do 6 roku życia, czyli wiek przedszkolny, to tzw. okres swoistej mowy dziecięcej. Należy dawać dziecku prawidłowe wzorce( powtórzenia), a nie poprawiać dziecko, co może go zablokować.), przestawianie leworęczności powoduje jąkanie się, zaburzenia w mówieniu oraz uczeniu się
• nie jest zainteresowane kontaktami społecznymi (z dorosłymi ani z dziećmi) lub boi się ich,
• podejmuje wyłącznie dziwne, monotonne i niezróżnicowane zabawy,
• niechętnie rysuje, nie uczy się czynności samoobsługowych,
• ma trudności z aklimatyzacją w przedszkolu,
• jest agresywne lub "wycofane"

Nauczyciel wychowania przedszkolnego bardzo często jest pierwszą osobą, która dostrzega pewne nieprawidłowości rozwojowe u dzieci. Kiedy ma uzasadnione wątpliwości, co do swojego podopiecznego, przekazuje je rodzicom, często rodzice sami zgłaszają nauczycielowi  niepokojące ich zachowania czy problemy z dzieckiem. W większości przypadków nauczyciel doradza konsultację w poradni psychologiczno-pedagogicznej. 
Rodzice otrzymują od nauczyciela opinię o dziecku z którą udają się do PPP. Dzięki takiej konsultacji rodzice otrzymują pełniejszą wiedzę o dziecku. Możemy wówczas lepiej pomagać. Dla niektórych dzieci konieczne jest uczęszczanie na zajęcia specjalistyczne do poradni np. terapia integracji sensorycznej, terapia ręki i inne. W Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej dziecko jest poddawane testom, dzięki czemu można ustalić poziom braków, jaki wykazuje. Na podstawie wyników testów określa się rodzaj terapii i ćwiczeń, które będą prowadzić rodzice i nauczyciele.

Badanie psychologiczne – psycholog, ocenia rozwój zdolności umysłowych poprzez badanie testowe, które dla dziecka jest ciekawą zabawą. Obserwując zachowanie dziecka oraz rozmawiając z nim i z rodzicami określa jego temperament, rozwój społeczny i pierwsze kształtujące się cechy osobowości. W tym wieku można już także wychwycić symptomy wskazujące na zagrożenie dziecka w przyszłości dysleksją lub dyskalkulią i opracować program odpowiednich ćwiczeń profilaktycznych.

Badanie pedagogiczne – pozwala sprawdzić, czy umiejętności rysowania, liczenia, sprawność manualna są odpowiednie do wieku dziecka i opracować odpowiednie ćwiczenia przygotowujące do dobrego startu w szkole.

Terapia psychologiczna, pedagogiczna lub logopedyczna – pomaga przezwyciężyć różnorodne problemy dziecka z zachowaniem, emocjami, myśleniem, uczeniem się i mową

Specjaliści po przebadaniu dziecka przygotowują pisemne wskazania, dzięki którym nauczyciele w przedszkolu mogą bardziej efektywnie pracować z nim oraz pomagać w terapii problemów emocjonalnych i z zachowaniem. Współpraca rodziców i nauczycieli jest bardzo ważna – po otrzymaniu wyników poradnia przekazuje rodzicom opinię. Jest to o tyle ważne, że przedszkola same prowadzą zajęcia wyrównawcze – zgodnie z zaleceniami poradni.
Drodzy Rodzice jeżeli niepokoją Was pewne zachowania u waszego dziecka nie czekajcie. Przyjdźcie porozmawiajcie o tym z jego wychowawcą. Pytajcie - rozmowa pozwoli na ocenę tego czy Wasze wątpliwości mieszczą się w normach rozwojowych dziecka czy to już czas, aby skonsultować to ze specjalistą w poradni, który wskaże drogę do wyrównania nieharmonijnego startu, który prowadzi do późniejszych problemów w podjęciu nauki w szkole.

Droga jest prosta:

• rozmowa
• uzyskanie niezbędnych informacji o dziecku od jego wychowawcy
• wskazówki do dalszej pracy z dzieckiem w domu lub uzyskanie odpowiedniego skierowania do specjalisty oraz adresu, gdzie należy udać się po pomoc.

Wychowawcy czekają na Państwa w przedszkolu, zawsze służą pomocą.
Jedyne co trzeba to umówić się przez e-dziennik i pytać.
Kto pyta - nie błądzi :)

Adres poradni z którą współpracujemy: